Μανώλης Μανωλέας

Μανώλης Μανωλέας - Ο κομμουνιστής που έγινε ναζί 

Κυκλοφόρησε το 2014.

ISBN: 978-960-93-6252-8

σελ: 574.

Την περίοδο που αναδείχτηκε ο Μανωλέας σε στέλεχος, 1928-1931, στην πλειοψηφία του ΠΓ ήταν σοσιαλφασίστες και διαπότισαν το κόμμα (και τον Μανωλέα, τον Τυρίμο κλπ). Άλλωστε γι’ αυτό επενέβη, κατά την άποψή μου, η ΚΔ.

Οι σοσιαλφασίστες είναι φασίστες που μιλάνε για σοσιαλισμό. Αυτό δεν είναι ελληνικό φαινόμενο μόνο. Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ολόκληρο κατάλογο σοσιαλφασιστών από το 1917 στη Ρωσία, μέχρι σήμερα σε όλο τον κόσμο.

Αυτό ήταν ο Μανωλέας μέσα στο κόμμα: σοσιαλφασίστας. Γι’ αυτό δεν είχε μεγάλη απόσταση να διανύσει για να γίνει ναζί.

Περισσότερα στο βιβλιοπωλείο Αλφειός, Χαριλάου Τρικούπη 22, Αθήνα, τηλ. 210-3623092. 

Ακολουθήστε την σελίδα του βιβλίου στο fb. 

Ο Antonis Arvanitis κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστηΦίλοι του ΠΥΡΙΤΙΔΟΠΟΙΕΙΟΥ.

1 Οκτωβρίου στις 5:53 π.μ. · 

Φίλοι του ΠΥΡΙΤΙΔΟΠΟΙΕΙΟΥ μαζί με Vassiliadis Vassilis και 3 ακόμη στην τοποθεσίαΆλσος Αιγάλεω Μπαρουτάδικο

29 Σεπτεμβρίου στις 2:48 μ.μ. · Τροποποιήθηκε · 

Πρόσκληση
Ο Σύλλογος "Οι Φίλοι του Πυριτιδοποιείου" σας προσκαλεί την Κυριακή 4 Οκτωβρίου και ώρα 11.30πμ στην έδρα του στο κτίριο δίπλα από την λίμνη του Άλσους
στην παρουσίαση των βιβλίων του Αιγαλεώτη ερευνητή και συγγραφέα Αντώνη Αρβανίτη

- Νίκος Ζαχαριάδης - Τα χρόνια της νιότης
- Μανώλης Μανωλέας - Ο κομμουνιστής που έγινε ναζί
θα ακολουθήσει γεύμα για την ενίσχυση του συλλόγου στον φιλόξενο χώρο του "Πατινάζ", πλήσιον Άλσους.

Για το Δ.Σ.
Ο Πρόεδρος Ο Γραμματέας
Βασιλειάδης Βασίλης Νικολάτος Παναγιώτης

Τα βιβλία παρουσιάζει ο Νίκος Νικολαΐδης
θα μιλήσει ο συγγραφέας Αρβανιτης Αντωνης
Τον Συντονισμό της εκδήλωσης επιμελήθηκαν ο Αντιπρόεδρος Μπέσης Δημήτρης και Τα μελη του ΔΣ Γεωργοπάνου Βιργινία , Λεγάτος Νίκος

Μου αρέσει!   Σχολιάστε   Κοινοποιήστε

• Σχόλια

• • 

    Antonis Arvanitis Θα χαρώ πολύ να σας δω στα γραφεία του Συλλόγου "Φίλοι του Πυριτιδοποιείου", (που είναι ΜΕΣΑ στο Μπαρουτάδικο) όπου θα γίνει παρουσίαση των βιβλίων μου την Κυριακή 4 Οκτωβρίου, ώρα 11 και 30΄. Η πρόσβαση είναι πανεύκολη. Όπως φαίνεται και στη φωτογραφί...Δείτε περισσότερα
    

    
    

    

    Μου αρέσει! · Απάντηση · 1 Οκτωβρίου στις 6:35 π.μ. · Τροποποιήθηκε

Αντί συστάσεων παραθέτουμε τον πρόλογο του βιβλίου "Μανώλης Μανωλέας, ο κομμουνιστής που έγινε ναζί":

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

    Φίλε αναγνώστη,

     Από τον τίτλο του βιβλίου γίνεται ήδη γνωστό το περιεχόμενό του καθώς και το τέλος του.

    Το βιβλίο αυτό δεν είναι μυθιστόρημα, ώστε στην έκπληξη του τέλους να κρύβεται η αξία του. Η ουσία του βιβλίου βρίσκεται σε όλη τη πορεία του πρωταγωνιστή, βήμα- βήμα, από την μία πλευρά του οδοφράγματος στην άλλη. Ο Μανωλέας δεν μεταμορφώνεται ξαφνικά στο αντίθετό του. Απλά ο Μανωλέας από την αρχή νομίζει ότι είναι κομμουνιστής. Έτσι διαμορφώθηκε^. δεν φταίει ο ίδιος.  Ήταν τα μαθήματα κομμουνισμού που πήρε. Όπως θεωρούσε λαϊκό κίνημα τον κομμουνισμό, έτσι θεώρησε λαϊκό κίνημα και τον ναζισμό. Γι’ αυτόν το λόγο ο Μανωλέας δεν έκανε κάποιο τεράστιο άλμα για να καλύψει την απόσταση που χωρίζει την μια ιδεολογία από την άλλη. Ήταν ήδη πολύ κοντά της. Γι’ αυτό δεν χρειάστηκε παρά μισό βήμα, που λέει ο λόγος, για να βρεθεί εκεί που διαμορφώθηκε για ν’ ανήκει και δεν το γνώριζε. Δεν πρόκειται δηλαδή στην τελική για την μεταμόρφωση της χρυσαλίδας, αλλά για την συνειδητοποίηση του Μανωλέα για το τι του συμβαίνει. Για το ποιος πραγματικά έγινε να είναι !

      Και δεν είναι  βέβαια ούτε ο πρώτος  ούτε ο τελευταίος !     

      Τα  στελέχη τύπου “Μανωλέα” όλων  των κομμάτων,  παραμένουν  κεντρικοί πρωταγωνιστές  και στην εποχή μας, μάλιστα σε πολλαπλά αντίγραφα. Όπως ακριβώς ο Μανωλέας, έτσι και οι όμοιοί του, αυτοί που ισχυρίζονται μετ’ επιτάσεως μάλιστα ότι είναι δήθεν κομμουνιστές, αριστεροί, προοδευτικοί, δημοκράτες  και γενικά φιλολαϊκοί ή φιλεργατικοί, είναι απλά φασίστες. Μιλάω συγκεκριμένα για τα πρόσωπα εκείνα που ενταγμένα στα κόμματα νοθεύουν τη γραμμή τους και τα ξεστρατίζουν δημιουργώντας στελέχη κατ’ εικόνα και ομοίωσή τους. Το φαινόμενο πλήττει κυρίως την αριστερά, στην οποία θέλουν να εντάσσονται, αλλά χωρίς να συμφωνούν μαζί της σε δυο – τρία σημεία ! Είναι τόσο σημαντικό αυτό το μισό κλικ που διαφωνούν; Είναι τόσο σημαντικό, όσο είναι το 1,5% του DNA του χιμπαντζή, που τον διαφοροποιεί από τον άνθρωπο^. είναι η απάντηση. Το  98,5%  δεν αρκεί για να μοιάζουν τα δύο είδη. Το 1,5%  είναι που κάνει την διαφορά !

  

  Πάντα μ’ εντυπωσίαζαν οι δηλωσίες – στελέχη του ΚΚΕ , ιδιαίτερα αυτοί της δικτατορίας Μεταξά και απ’ αυτούς πιο πολύ όσοι εντάχθηκαν στο αντίπαλο στρατόπεδο. Ήθελα να μελετήσω, να ερευνήσω τα κίνητρά τους, τον ψυχισμό τους, τα πιστεύω τους. Να βρω απαντήσεις στα ερωτηματικά και τις αμφιβολίες που ήγειραν. Κυρίως μ’ ενδιέφεραν τα αίτια που τους δημιούργησαν. Σ’ αυτό ήρθε να προστεθεί η ήττα των επαναστάσεων της 3^ης Διεθνούς. Το ζήτημα αυτό αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον προσπαθώντας να βρει κανείς απάντηση στο ερώτημα “γιατί”. Το γιατί απέτυχαν, ζητάει να εντοπιστούν τα λάθη που έγιναν και οι  αιτίες που οδήγησαν στην κατάρρευση των καθεστώτων που προέκυψαν απ’ αυτές, κυρίως σε Ρωσία και Κίνα. Εκτός από το ενδιαφέρον που παρουσιάζουν οι απαντήσεις για τις νέες επαναστάσεις που θα ξεσπάσουν στο μέλλον, αποκτά νομίζω μια δραματική διάσταση να συνειδητοποιήσουμε ότι οι διαφωνούντες – και ανάμεσά τους οι δηλωσίες – φώναζαν για λάθη, και εκτροπές. Σήμερα μπορούμε να γνωρίζουμε με σχετική πληρότητα αν η  κάθε  κριτική γινόταν από τα δεξιά ή από τα αριστερά. Από την μεριά της αντεπανάστασης ή της επανάστασης. Πάντως σίγουρα ένα πράγμα δεν μπορεί να εξακολουθήσει να γίνεται: αυτό που ζήσαμε έως το 1990. Η άκριτη υπεράσπιση των καθεστώτων μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια,  που προέκυψαν από τις επαναστάσεις της 3^ης Διεθνούς, γιατί αυτός είναι ο ασφαλέστερος τρόπος να κουκουλώνονται τα λάθη. Ας το κρατήσει αυτό ο αναγνώστης.

  

  Η βιογραφία του Μανωλέα, σαν δηλωσίας και  διαφωνών που υπήρξε, έγινε αντικείμενο έρευνας και μελέτης με σκοπό να ανταποκριθεί στο αίτημα της κατανόησης των τεκτονικών αλλαγών της ζωής του, η οποία μπορεί να λειτουργήσει σαν μία παραβολή για τα τεκταινόμενα στην εποχή μας. Ο αναγνώστης, όταν έχει υπ’ όψιν του αυτή τη βιογραφία κάνοντας προβολή στο παρόν μπορεί να δώσει κάποιες εξηγήσεις και να ερμηνεύσει πολλά από αυτά που συμβαίνουν στη σύγχρονη πραγματικότητα, ώστε μόνος του στη συνέχεια να μπορεί να εμβαθύνει παραπέρα, καθώς σε ένα βιβλίο δεν μπορούν να υπάρχουν απαντήσεις για όλα. Αν και μπορεί να θεωρηθεί ότι το θέμα αυτό αφορά τους “ειδικούς” – στην πραγματικότητα ερμηνεύει καταστάσεις που αφορούν το παρόν και το μέλλον όλων μας.

     Στο ανά χείρας βιβλίο αναγνώστη, περιλαμβάνονται γεγονότα στα οποία εμπλέκεται η προσωπική του ευθύνη, τι προσλαμβάνουσες είχε απ’ όλα αυτά, πως τα αφομοίωσε και τι μας παρέδωσε σαν δική του εμπειρία. Επίσης δεν αποκλείονται  τα μεγάλα γεγονότα που απασχόλησαν την εποχή του, αλλά χωρίς να είναι σε πρώτο πλάνο. Εγκιβωτισμένα στην εξιστόρηση απλά σκιαγραφούν το περιβάλλον, όπου εξελίσσεται η ιστορία.

     Ο Μ. Μανωλέας  μας προσφέρει ένα είδος οδικού “χάρτη” που μας οδηγεί μέσα στο θολό  κατά τα άλλα και περίπλοκο τοπίο της διεθνούς και εγχώριας πολιτικής. Γίνεται αφορμή να αποκαλυφθούν μυστικά του παρελθόντος, να κάνουμε αναστοχασμό και να ρίξουμε ένα παλιό – καινούργιο βλέμμα σε μια ολόκληρη περίοδο της πρόσφατης ιστορίας μας.

     Διαβάζουμε, ακούμε, ερευνάμε, μελετάμε, κατανοούμε και αξιολογούμε. Πιο συγκεκριμένα:

     Πήραμε τα βασικά κείμενα που έγραψε ο ίδιος ο Μανωλέας και κατόπιν εκτενούς ιστορικής έρευνας για να τα εμπλουτίσουμε και για να διαπιστώσουμε και διασταυρώσουμε τόσο τη δράση του όσο και την αυθεντικότητα των ιδεολογικών, κοινωνικών και πολιτικών ερωτημάτων που θέτει, ανατρέξαμε σε κείμενα φίλων και αντιπάλων του Μανωλέα όπου βρήκαμε τις απαντήσεις σε αυτά. Αυτές περιέχονται κυρίως στις σημειώσεις στο τέλος του κάθε κεφαλαίου για να μην κόβεται η ροή της αφήγησης. Εκεί παραπέμπεται να ανατρέξει ο αναγνώστης. Η ύλη είναι έτσι κατανεμημένη, ώστε οι αναγνώστες να μπορούν, αν το θέλουν, να μην διαβάσουν τις σημειώσεις ή ακόμα και κάποια κεφάλαια. Θα συντομεύσουν την ανάγνωση μεν, αλλά σε βάρος της ενημέρωσής τους. Η επιλογή δική τους.

     Εδώ να πούμε ότι ο Μανωλέας δεν είναι πρόσωπο. Είναι “πολιτικό ρεύμα”. Ως τέτοιος μας ενδιαφέρει, επειδή προτείνει μια πολιτική και ιδεολογική πλατφόρμα για όσους είναι πρόθυμοι να τον πιστέψουν ότι αγωνίζεται αταλάντευτα για τα λαϊκά συμφέροντα και μας προτείνει λύσεις. Η πλατφόρμα του στηρίζεται στην κριτική των τροτσκιστών, ενισχυμένη με αρκετό εθνικοσοσιαλισμό. Τροτσκισμός το υπόβαθρο, ναζισμός το δια ταύτα. Με τον τροτσκισμό εξηγεί ποια είναι τα κακώς κείμενα, με τον ναζισμό τι πρέπει να γίνει, για να δοθεί λύση. Εκπροσωπεί ένα από τα ρεύματα μέσα στο “μονολιθικό” Κόμμα, που προσπαθεί να αυτονομηθεί. Τελικά σχεδόν κανένας από τους συντρόφους του Μανωλέα στον Πειραιά δεν παρέμεινε στο Κόμμα.

  

     Βλέπουμε ότι δεν υπήρξε ο μόνος. Η αλλαγή στρατοπέδου είναι συνεχής.

     Υπάρχει μια αδιάκοπη ροή – εκροή πιο σωστά – στελεχών από την αριστερά στον φασισμό ή στην ακροδεξιά και ποτέ το αντίθετο. Για τα χρόνια που εξετάζουμε πρώτος στη λίστα ο Ελ. Σταυρίδης, βουλευτής και Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ που μετακινήθηκε στη φασιστική ΕΕΕ, ακολουθεί ο Αν. Χατζηαναστασίου, για να φτάσουμε στον Μιχ. Τυρίμο και τον Καστρινό, και στα αμέσως επόμενα χρόνια στον Γ. Γεωργαλά.

     Όμως αυτό δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο. Ο Τόργκλερ, ο Βλασώφ και ο Ντοριό  αρκούν για να δώσουν παγκόσμια διάσταση σ’ αυτό το φαινόμενο. Υπάρχει όμως και ένα ρεύμα ανθρώπων, όπως ο Ζιντ και ο Ιστράτι, που διαφώνησαν μεν αλλά δεν πέρασαν απέναντι.

     Ο Αντρέ Ζιντ, ο Παναΐτ Ιστράτι και ο Νίκος Καζαντζάκης, άνθρωποι που επισκέφθηκαν την ΕΣΣΔ την ίδια  περίπου  περίοδο με τον Μανωλέα, συνδεδεμένοι και αυτοί με το Κόμμα και την Ρωσία, όπως ο Μανωλέας, καταθέτουν για χάρη σου αναγνώστη τις απόψεις τους για τα ίδια ακριβώς ζητήματα που βάζει ο Μανωλέας, δίνοντας απροσδόκητες απαντήσεις, είτε αυτές είναι θετικές είτε αρνητικές, είτε τον δικαιώνουν, είτε όχι. Συγχρόνως ο Μανωλέας συνεπικουρείται από τον Γ. Γεωργαλά και την Σίτσα Καραϊσκάκη, έτσι που ο κερδισμένος είσαι εσύ αναγνώστη, καθώς γι’ αυτά τα τετριμμένα ζητήματα, που ακόμη δεν έχουν κλείσει, καταθέτουν άνθρωποι που οι απόψεις τους δεν έχουν προβληθεί επαρκώς, με αποτέλεσμα να έχεις τη δυνατότητα, όχι ακόμη μιάς, αλλά μιας νέας οπτικής, που οδηγεί στην προσέγγιση της γνώσης. Συνειδητά δεν περιλάβαμε τον Τζωρτζ Όργουελ, επειδή τα έργα του δημοσιεύθηκαν μετά τον θάνατο του Μανωλέα και επομένως δεν τα γνώριζε. Όπως δεν αναφερθήκαμε και σε αρκετά ζητήματα της κομματικής ιστορίας, επειδή έλλειπε από την Ελλάδα όταν αυτά συνέβησαν.

     Γίνεται έτσι το βιβλίο αυτό αφορμή να αποκαλυφθούν μυστικά του παρελθόντος.

     Ο Μανωλέας στην ανάλυση που κάνει αναφέρει  με αξιοθαύμαστη ακρίβεια ότι όταν τελειώσει η Κατοχή και φύγουν οι Γερμανοί, η Ελλάδα θα βαφτεί στο αίμα. Ότι οι χώρες που θα πάρει η Ρωσία, ως έπαθλο αν κερδίσει τον πόλεμο, θα υποφέρουν. Ότι το καθεστώς στο εσωτερικό της ΕΣΣΔ θα γίνει απροκάλυπτα καταπιεστικό και παγκόσμιος κίνδυνος. Είτε από οξυδέρκεια, είτε από τύχη, μπόρεσε με διαύγεια να περιγράψει αρκετά ζητήματα της εποχής του, τόσο πολιτικά, όσο και κοινωνικά. Όμως προσωπικά δεν μας πείθει, με την πολιτεία του, ότι είναι αυτόνομος διανοητής. Περισσότερο ακούγεται ως επιρροή της Σίτσας Καραϊσκάκη ή άλλων παρόμοιων αναλυτών. Οφείλουμε ωστόσο να ομολογήσουμε ότι στα ίδια αποτελέσματα με αυτόν κατέληξαν τα επόμενα χρόνια κομμουνιστές, ευρωκομουνιστές, σοσιαλδημοκράτες και αστοί, διανοητές και πολιτικοί.

     Εδώ μπαίνει σχεδόν αυτόματα ο προβληματισμός. Εκείνοι εκ των συντρόφων του που τον κατεδίκασαν, αλλά αργότερα ήρθαν στα λόγια του σε τι διαφέρουν απ’ τον Μανωλέα; Τους διαφοροποιεί απλά και μόνο το ότι δεν υπέγραψαν δήλωση ή δεν υπηρέτησαν τον Μανιαδάκη και τον Χίτλερ;  Απαντήσεις μπορούν να δοθούν όταν γίνονται γνωστά τα αίτια που δημιουργούν τέτοια φαινόμενα και τέτοια στελέχη.

Φίλε αναγνώστη ,

Αυτό ακριβώς είναι το θέμα που διερευνά το βιβλίο μας. Θα ήθελα να ξέρεις ότι μ’ ενδιαφέρουν οι σκέψεις που θα σου δημιουργήσει και θα ήθελα αν είναι δυνατόν να μου τις επικοινωνήσεις.

Καλή ανάγνωση!  Ευχαριστώ για όλα!